یاحجه ابن الحسن العسگری (عج)
اولین حرف مصراع اول ابیات را کنارهم بزار......
یادم امد از ایام عشق و درد ازایام جبهه و مردان مرد
امشب ازمستی ملامت می شوم دست به دامان صداقت می شوم
حرف من امشب زایام غم است نام مولایم به زخمم مرحم است
جای مرحم اشک به زخمها می نهم روی هرچه قیدوبندپامی نهم
تاشوم وارسته ازرنگ و ریا بی صدا نالم من امشب بی صدا
اتش عشق امشب افروزم ز نو ماه را امشب کنم سنگ صبو
باشهیدان خدا همساز شوم بال نیستم لیک در پرواز شوم
نرد عشق با حاج همت می زنم با رقیبان نرد عزت می زنم
ازحریم خاکی ام گسسته ام ازتمام قیل وقال ها رسته ام
لاف مردی با سماوی ها زنم جبهه بر سجاده سودا زنم
حق را حق ناشناسی می کنم از سپاس هم نا سپاسی می کنم
سربه سودای اناالحقی زنم بوسه برسجاده رندی زنم
نام خود را شهره افاق کنم پشت دستم در عبادت داغ کنم
ازملک تا ملک را طی می کنم هرچه بوی زهد دهد پی می کنم
لحظه ها را تا به یلدا می برم تا به عرش پا ننهم پا می برم
عاشقی را عشق باران می کنم سجده گاهم را جماران می کنم
سربه دیوار حقیقت می زنم با امامم دست بیعت می زنم
گربراند از خرابیم دمی یک نگاهش باز باشد مرحمی
راه پیموده دوباره طی کنم ساز و سوزم را به ناله نی کنم
یک دمی با ساقی ام دمساز شوم تا ابد با رند شب هم راز شوم
عشق را امشب به مسلخ برده ام باده از دست مرادم خورده ام
جام من جام جهان ارا شده سینه ام چون سینه سینا شده
میربا میر جمارانت چه کار با امام عشق و ایمانت چه کار