معنا شناسی دحوالارض

 

دحوالارض" چه روزی است؟

پنجشنبه روز «دحوالارض» است. در متون و روايات دينی، ‌برای اين روز و شب پيش از آن آثار و بركاتی ذكر شده است.
برای بهره‌گیری کاربران گرامی سایت از برکات و اعمال این شب و روز مبارک، مطلب زیر تقدیم می شود:

1. تعریف

دحو الارض، مطابق با بیست و پنجم ماه ذوالقعده، روزی است که خداوند با نظر به کره زمین، به جهان خاکی حیات بخشید.

از این روز، بخش هایی از کره زمین ـ که سراسر از آب بود ـ شروع به خشک شدن نمود تا کم کم به شکل ربع مسکون امروزین درآید. مطابق روایات، اولین نقطه ای که از زیر آب سر برآورد مکان کعبه شریف و بیت ا... الحرام بود.

به نظر برخی از مفسران، آیه 30 سوره نازعات (والارض بعد ذلک دحاها) به همین واقعه اشاره دارد.

2. ذوالقعده؛ ماه حرام

ماه ذوالقعده (یا همان ذیقعده در تلفظ فارسی) اولین ماه از ماه‌های حرام است. ماه‌های حرام زمان‌هایی هستند که جنگ در آنها ممنوع بوده و احکام ویژه‌ای نیز از جهت شرعی و فقهی دارند.

اما استفاده اخلاقی و تربیتی که از این حکم می توان كرد این است که: «اگر جنگ و نزاع میان مردمان در این ماه حرام شده است» حتما منازعه و محاربه با خداوند باید بیشتر مورد نفرت قرار گیرد. لذا شایسته است انسان مومن در این ماه ها بیشتر به فکر باشد تا اندیشه و اعضای او با گناه و معصیت، به مخالفت با خداوند برنخیزد.

3.مناسبت های دیگر این روز

گذشته از واقعه دحوالارض، رویدادهای دیگری نیز در این روز رخ داده اند که اهمیت آنرا دوچندان نموده اند؛ از جمله:

· میلاد ابوالانبیاء حضرت ابراهیم علی نبینا و آله و علیه السلام .

· میلاد حضرت عیسی مسیح علیه السلام .

· خروج رسول اکرم صلی الله عليه و آله از مدینه به همراه هزاران حاجی به سوی مکه، به قصد حجة الوداع. در این سفر وجود مقدس اميرالمؤمنين و حضرت زهرا سلام الله علیهما و نیز تمامی همسران و بسياري از اصحاب پیامبر (ص) نیز ایشان را همراهی می‌کردند.

· در روایتی نیز آمده است که قائم (عج) در همین روز قیام خواهد کرد.

دحو الارض

سخنی از ایت الله ملکی تبریزی در پاسداشت روز دحوالارض

خداوند بزرگ در چنین روزی زمین را برای سکنای فرزندان آدم و زندگی بر روی آن آماده فرمود، و روزی های ما و نعمت های پروردگار در چنین روزی گسترش یافته است؛ روزی ها و نعمت هایی که از شماره بیرون است و کسی را یارای شکر آن نیست. و اگر تو در بزرگی شأن دحوالارض اندیشه نمایی حیرت زده خواهی شد. و از این جاست که انسان عارف و مراقب روز دحوالارض، در برابر همه این نعمت های گوناگون، شکری بر خویشتن واجب می بیند، و چون به قلب خویش مراجعه می کند، می بیند که حتی بر ادای حق ناچیزی از آن همه نعمت ها توانا نیست.

و چون بنده ای نسبت به آن همه نعمت ها شناخت حاصل کند، به عجز و کوتاهی خویش در ادای حق آن نعمت های انبوه اقرار خواهد کرد و تلاش خود را در انجام شکر آنها ناچیز خواهد شمرد و همواره خود را در برابر آفریننده آن همه نعمت ها سرافکنده خواهد دید.

شهید در قالب شعر

امروز برای شهدا وقت نداریم

ای داغ دل لاله تو را وقت نداریم

با حضرت شیطان سرمان گرم گناه است

ما بهر ملا قات خدا وقت نداریم

چون فرد مهمی شده نفس دغل ما

اندازه یک قبله دعا ، وقت نداریم

در کوفه تن ،غیرت ما خانه نشین است

بهر سفر کرب و بلا ، وقت نداریم

تقویم گرفتاری ما پر شد ه از زرد

ای سرخ ، گل لاله ، تو را وقت نداریم

هر چند که خوب است شهیدانه بمیریم

خوب است ، ولی حیف که ما وقت نداریم

سردار خیبر جنگ ایران

روز جمعه ماه محرم سال 1336 در يكي از محله‌هاي مستضعف نشين اصفهان به نام «كوي كلم» خانواده با ايمان خرازي مفتخر به قدوم سربازي از عاشقان اباعبدالله (ع) گشت. هوش و ادب، زينت بخش دوران كودكي او بود و در همان ايام همراه پدر به نماز جماعت و مجالس ديني راه يافت و به تحصيل علوم در مدرسه‌اي كه معلمان آنجا افرادي متعهد بودند، پرداخت. اكثر اوقات پس از تكاليف مدرسه به مسجد محله به نام مسجد «سيد» رفته با صداي پرطنينش اذان و تكبير مي‌گفت .

ادامه نوشته

جانم فدای رهبر

بيانات رهبر معظم انقلاب اسلامى‏ در ديدار با خانواده‌های شهدا، ايثارگران و جانبازان

بسم‏اللَّه‏الرّحمن‏الرّحيم‏

براى من افتخار و شرف است كه در جمع خانواده‏هاى معظم شهيدان و بازماندگان افرادى كه برترين عناصر انسانى زمان ما بودند و در جمع جانبازان عزيز كه شهيدان زنده‏ى دوران ما هستند، حضور پيدا كنم. 

خانواده‏ى شهيدان و ايثارگران از نظر تأثير و ارزش رفتار و حركت، فقط با خود شهدا قابل مقايسه هستند؛ با هيچ قشر ديگرى در انقلاب، اين مجموعه قابل مقايسه نيستند. ارزش آن مادران و پدران، آن همسران و فرزندان و بازماندگان كه حرمت خون شهيدشان را حفظ كردند و خودشان با صبرشان، با گذشتشان مظهر ديگرى شدند از فداكارى در پيشبرد اهداف انقلاب، اين است كه يكى از مؤثرترين و نقش‏آفرين‏ترين عناصر كشورند. نميخواهيم تعارف كنيم يا خوشامد بگوئيم؛ ميخواهيم حقيقت مطلب آنچنان كه هست، روشن شود.
يك ملت با آرمانهاى بلند و اهداف مقدس و والا در مقابل جبهه‏ى وسيع دشمنى‏هاى كينه‏توزانه، براى رسيدن به اين هدفها و آرمان چه كار بايد بكند؟ جز همت، جز عزم راسخ، جز ورود در ميدانهاى خطر، جز خطرپذيرى و آمادگى براى روياروئى با حوادث، كار ديگرى ميتواند بكند؟ و ملت ما اين كار را كرد. ملت ما به دنبال آرمانها و هدفهاى والاى انقلاب اسلامى در مواجهه‏ى با دنياى نكبت‏بار كفر و استكبار و كين‏توزى‏هاى قدرتهاى سلطه‏طلب شرق و غرب حركت كرد و عزم راسخ نشان داد. مظهر اين عزم راسخ در يك دوره‏ى طولانى، همان جوانانى بودند كه به تعبير توصيف كننده‏ى شهدا كربلا «لبسوا القلوب على الدّروع كأنّهم يتهافتون الى ذهاب الأنفس»؛ دلها را بر روى زره‏ها پوشيدند و به استقبال خطر رفتند؛ عاشقانه وارد ميدان شدند و جان گرامى و عزيزشان در مقابل آن آرمانها در نظرشان كوچك شد. با چنين عزمى، با چنين اقتدار معنوى و روحى‏اى رفتند و در ميدانها ايستادند. مقاومت آنها توانست زانوى جبهه‏ى متحد كفر و استكبار را خم كند، او را از پا در آورد و از ميدان خارج كند. اين كار را جوانهاى ما كردند.
اگر ما در زمينه‏هاى سياسى، اجتماعى، اقتصادى، آبادى كشور، عزت ملت هر پيشرفتى در طول اين بيست و هفت سال كرديم، مرهون فداكارى آن كسانى است كه در بحرانى‏ترين روزها و سخت‏ترين آزمونها سينه‏هايشان را سپر كردند و رفتند در مقابل خطر ايستادند؛ هوشيارانه و صبورانه مقاومت كردند و جنگيدند. «فمنهم من قضى نحبه و منهم من ينتظر». برترينهاشان آن كسانى بودند كه به شهادت رسيدند. شهداى زنده‏ى ما، اين جانبازان عزيز هم در حقيقت شهيدند، اينها برترينهايند. اين بود كه ملت ايران را به صورت يك نيروى شكست‏ناپذير در آورد؛ اين است كه در تحليلهاى امروزِ دنيا، آنجائى كه صحبت از تعرض و تجاوز و اهانت به ملت ايران است، عقلاى قوم ميگويند با ملت ايران شوخى و سرسختى نكنيد. اين اقتدار معنوى را همين جوانها براى ما به وجود آوردند و اين شد يك ذخيره براى اين ملت. خون شهيدان ما هدر نرفت؛ خدا را سپاس ميگوئيم.
شهداى ما، هر قطره خونشان توانست اكسيرى بشود براى تبديل عنصرهاى پَست و نخاله‏ى وجود ما به عنصرهاى والا و باشرف. شهدا خودشان متحول شدند و در ارواح جوانان ما و مردم ما تحول آفريدند. جوانهاى امروز نه امام را كه مظهر قداست و شرف و نمونه‏ى برترين اوليا بعد از معصومين بود، ديده‏اند، نه دوران جنگ را تجربه كرده‏اند، نه سختيهاى دورانهاى قبل از انقلاب را ديده‏اند؛ اما همين جوانهاى امروز با روحيه‏ى آماده و قوى، با ذهن روشن و عزم راسخ ايستاده‏اند. اين بر اثر چيست؟ اين همان تزريق خون است كه شهيدان ما به اين انقلاب انجام دادند؛ شهيدان ما را زنده كردند. اين، يك ذخيره است. اين ذخيره را ملت ايران بايد حفظ كند.