
وجود برزخ در ميان درياها:
قرآن كريم در سورههاي فرقان و رحمان قانوني را كه مخصوص آب است، ذكر ميكند. در آيهء 53 سورهء فرقان ميگويد:
وَهُوَ الَّذِي مَرَجَ الْبَحْرَيْنِ هَذَا عَذْبٌ فُرَاتٌ
وَهَذَا مِلْحٌ أُجَاجٌ وَجَعَلَ بَيْنَهُمَا بَرْزَخًا وَحِجْرًا
مَحْجُورًا : و اوست ذاتي كه دو دريا را به هم درآميخت كه اين يكي داراي آب
گوارا و شيرين و آن ديگر، شور و تلخ است و بين اين دو آب در حين به هم
آميختن آنها واسطه و حايلي قرار دارد تا هميشه از هم جدا باشند
و در آيات 19 و 20 سورهء رحمان ميگويد:
مَرَجَ الْبَحْرَيْنِ يَلْتَقِيَانِ بَيْنَهُمَا بَرْزَخٌ لا
يَبْغِيَانِ : اوست ذاتي كه دو درياي شور و شيرين را به هم در آميخت، به
نحوي كه در ميان آنها پردهء حايلي قرار داد كه به هم در نميآميزند
. 
بيگمان پديدهء طبيعيي كه قرآن در اين آيات از آن ياد ميكند،
از قديمترين عصرها تا كنون نزد انسان شناخته شده بوده است؛ اين پديدهء
طبيعي ميگويد: هر گاه دو رودخانه در يك گذرگاه آبي با همديگر يك جا شوند،
آب يك رودخانه با آب ديگري در هم نميآميزد.
به طور مثال در شهر چانگام واقع پاكستان شرقي، دو رودخانه با
هم يكجا شده و سپس مسير خود را به سوي شهر اراكان در كشور برمه طي ميكنند،
وقتي هر بينندهيي به سوي اين رودخانه بنگرد، خط فاصلي را به عنوان مرز
ميان دو رودخانه در ميان آنها مشاهده ميكند و بدين گونه ملاظه مينمايد كه
هر يك از اين رودخانهها، استقلال خويش را به گونهيي محسوس حفظ كرده اند.
جالب توجّه است كه در يك پهلوي این رودخانه آب شيرين و در پهلوي ديگر آن
آب، نمكين ميباشد. نگارنده نيز در كشور پاكستان جريان مستقل دو رودخانهء
مختلف را كه با هم يكجا ميشوند، ولي هر كدام آنها استقلال خود را به
وسيلهء يك خط فاصل نشان ميدهند، بالاي پل اتك كه مرز فاصل ميان ولايت سرحد
و ولايت پنجاب پاكستان است مشاهده نموده است. رودخانهء اتك از كوههاي
كشور ما افغانستان سرچشمه ميگيرد و رودخانهء ديگر از كوه هاي سرزمين
پاكستان. اين دو رودخانه دقيقاً در نزديك پل اتك كه در ميان راه پيشاور و
اسلام آباد قرار گرفته با هم يكجا ميشوند و شما از فراز پل درحال عبور
اين خط فاصل را آشكارا مشاهد ميكنيد. البته تمام رودخانههايي كه به سواحل
درياها نزديك اند، نيز عين وضعيت را دارا ميباشند.
آنسان که گفتيم، اين پديده در نزد انسانهاي قديم نيز شناخته
شده بود، اما بشر قانون مربوط به آن را فقط از